Mijn heen en weertje Vandaag ging ik met frisse tegenzin weer op pad met Evy; een vrije training. 5km zat er vandaag niet in na die beroerde nachten. Ik kan je zeggen dat het weer een pittig ''heen en weertje'' was. Oké ik rende wel een lekkere snelle eerste km. Echter daarna werd het toch al snel wat zwaarder. Was het niet door een dansende hond met een lange losse lijn om zich heen dan was het wel door Anna (mijn innerlijke critici) die weer lekker zat te tetteren in mijn oren "kap ermee joh; dit heeft echt geen zin!"
Daarnaast deed de echo van het woord “borstkanker, borstkanker” het ook goed in mijn hoofd. Ik dacht ja nu weet ik het wel hoor stop maar daarmee. Echter is het ook een beetje mijn eigen schuld want het lijkt alsof ik het nodig heb om het keer op keer te horen en te beseffen dat ik inderdaad de hoofdrol mag spelen in een slechte soap.
Tel daar bij op dat mijn gedachten ook lekker op de loop gingen tijdens dit heen en weertje. De gedachte dat mijn lichaam mij weer eens in de steek gelaten had en het idee dat er mogelijk nog veel meer kankercellen zwemmen door mijn lichaam en wie weet wanneer deze worden ontdekt.
Tuurlijk ben ik dankbaar dat mijn borstkanker goed te behandelen is maar toch wie zegt dat er niet nog meer is?! Ik word moe van die onzekerheid en het lange wachten op telefoontjes en nu weer duidelijkheid over wanneer de operatie is.
En dan tot slot nog alle goedbedoelde opmerkingen van anderen (jij kan dit, jullie kunnen dit ook aan, het had erger gekund, de moeder van mijn vriendin heeft dit ook gehad, etc.).
En zo kan ik nog wel even doorgaan; alles, echt alles passeerde de afgelopen 34 minuten. En neem van mij aan dat zo rennen met al die gedachten best pittig is. Maar goed Evy was fier op mijzelf en ik uiteraard ook want ondanks het saaie grauwe weer heb ik het maar mooi weer gedaan; 4 kilometer!! Hopelijk lukt het mij dit wekend om nog 1x de 5 km te lopen! Help je mij mee hopen…..
Reactie plaatsen
Reacties