Het is nacht en ik staar naar het plafond. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het half 2 is. Ik draai rusteloos heen en weer van mijn linker naar mijn rechterzijde op mijn rug en weer terug. Ik ga eruit om te plassen en probeer dan weer de juiste slaaphouding te vinden. Echter wat ik ook probeer, links, rechts, rug, niks helpt. Naast me hoor ik dat manlief in ieder geval heerlijk slaapt en zo waar vind ik dat fijn! Wel stop ik mijn oordoppen er nog wat beter in om dat geluid te doen stoppen want uit ervaring weet ik dat over luttele seconden de irritatie van het gesnurk gaat opspelen.
Ik draai nog een keer op de rechterzijde nee toch maar de linkerzijde proberen. Ik adem in en uit, rustig blijven, 5 tellen in, 5 tellen vasthouden en 5 tellen uit. Ik kan dit kom op. Echter dan, voordat ik het weet, sluipen die gedachten muisstil mijn hoofd binnen.
Je weet wel van die gedachtens met van de scenario’s waarin ‘’wat als……’’ de hoofdrol speelt. Ik probeer het nog wet te duwen, het te stoppen. Ik roep denkbeeldig “wegwezen nu even niet!” Maar uiteindelijk verlies ik deze strijd ook deze keer weer. Ze zijn veel sterker dan ik en mijn hele hoofd zit er vol mee. Alweer ik had zo gehoopt dat het klaar zou zijn na maandag.
Ik voel de paniek, angst en verdriet op borrelen en vecht er tegen om te zorgen dat ze weggaan. Ik roep nog een keer, ik blaas, ik wuif ze weg maar toch komen ze steeds weer terug. Ze zijn veel te sterk voor mij en ze zijn ook met zoveel!!
En dan opeens zo maar uit het niets zijn ze ook weer weg. Net zo snel als ze er waren zijn ze nu ook weer verdwenen, de rust komt weer terug in mijn hoofd, in mijn lijf, in mijn ademhaling. Het lukt mij zowaar om te denken aan fijne dingen en te ontspannen. Rustig in en uitademen nu en die mooi gedachte vasthouden. Ik draai me op mijn linker zij en sluit mijn ogen en val uiteindelijk in slaap. Totdat ze na een uurtje weer open gaan en we van vooraf aan weer beginnen.
Reactie plaatsen
Reacties