Eindelijk vertrokken we richting Zwolle waar we veel te vroeg aankwamen. We wachten nog even in de auto op de parkeerplek en hebben het over koetjes en kalfjes. Vervolgens gaan we op pad richting de ingang. Daar meld ik me weer keurig bij de aanmeldzuil aan en we lopen naar V2.2. De plek waar we moeten zijn. Hiervoor moeten we bij V2 twee trappen omhoog en met spanning in je lijf was dat best pittig. Buiten adem kom ik dan ook boven en meld me bij de desbetreffende zuil daar weer aan. We mogen wederom in wachtkamer 76 plaats nemen. Net zoals de vorige keer.
De puzzel ligt nog op tafel en dezelfde bank is alleen nog vrij. Er zitten weer verschillende dames en heren in de wachtkamer. Ieder met hun verhaal waarbij je dus niet kan zien of men komt voor het eerste gesprek, de uitslag of het laatste gesprek. We nemen plaats op dezelfde bank als de vorige keer en dan begint het lange wachten. Ja, lange wachten want we zijn pas rond 10 over 2 uiteindelijk aan de beurt. Je begrijpt zeker wel dat de zenuwen aardig door mijn lijf gierden. Zelfs het doelloos scrollen op mijn telefoon hielp niet en daar stopte ik dan ook snel mee.
De zenuwen waren echt de baas op dit moment en zeker als mijn naam genoemd wordt en we mogen meelopen naar 1 van de vele spreekkamers. Mijn hart ging als een gek tekeer. Voordat ik de spreekkamer in liep haalde ik nog even diep adem en sprak mijzelf toe “rustig blijven.’
In de spreekkamer zijn reeds 2 andere dokters aanwezig naast de chirurg. Natuurlijk het kan ook niet anders. We zitten inmiddels op 9 verschillende mensen die ik tijdens mijn ziekenhuisbezoek hier gezien heb! En dus 9 verschillende mensen die mijn borsten gezien hebben, al wist ik nog niet dat hier dus ook de bovenkleding nog even uit mocht. Maar goed het gaat me allemaal gemakkelijk af. Alles voor het goede doel zullen we maar zeggen.
Allereerst mogen we plaats nemen aan tafel waarop een tekening van een bost ligt met aantekeningen ernaast. Ik besluit het gesprek op te nemen zodat ik het later terug kan luisteren. Achteraf was dit dus helaas mislukt!
Vervolgens begint de chirurg te vertellen in heldere taal dat ik borstkanker heb. Het is de hormoongevoelige variant is, graad 2 ductaal en Her 2 negatief. De tumor heeft een doorsnede van 12 mm. Blij dat ik mij al wat ingelezen had en dus begreep wat ze allemaal vertelde. Vervolgens legt ze uit dat deze vorm van borstkanker veel voorkomt en goed te behandelen is.
Ondertussen hoor ik alles aan. Het lijkt net alsof ze het over iemand anders heeft en niet over mij. Of ik de hoofdrol speel in de verkeerde film. Dit wil ik helemaal niet! Maar toch zit ik hier en hoor ik het aan. Ik voel me verdoofd en vlak; geen traan helemaal niks. Ik knik ja, zeg hmm en ja ik begrijp het. Zo bizar net alsof ik aan het kijken ben naar een ander. Nou ja lastig te omschrijven.
Vervolgens vertelt ze verder welke behandelingen er zijn zoals borst besparend en borstamputatie. Zij adviseert ons borst besparend te doen echter daar hoort wel bestraling bij. Bij een borstamputatie in principe niet.
Tot slot vertelt ze nog iets over graad 2*. Ze legt uit dat het biopt laat ziet dat het in graad 2 valt echter kan het zijn dat verderop het in de tumor wel graad 3* of graad 1* is. Dit zien ze pas na de operatie. Daar kunnen ze nu nog niks over zeggen dus ook niet over het vervolg van de behandeling.
_______________________________________________________________________________________________________________
*Bij borstkanker zijn er vier stadia.
Stadium 1
De tumor is kleiner dan 2 centimeter. Er kan sprake zijn van uitzaaiingen naar de lymfeklieren, maar er zijn geen uitzaaiingen naar andere organen.
Stadium 2
De tumor is tussen de 2 en 5 centimeter. Er kan sprake zijn van uitzaaiingen naar de lymfeklieren, maar er zijn geen uitzaaiingen naar andere organen.
Stadium 3
De tumor is groter dan 5 centimeter. Er kan sprake zijn van uitzaaiingen naar de lymfeklieren. Een tumor kleiner dan 5 centimeter die door de huid naar buiten komt of vastzit aan de borstwand valt ook onder dit stadium. In deze gevallen is er een grote kans op uitzaaiingen op andere plekken in het lichaam.
Stadium 4
Een tumor met uitzaaiingen naar andere weefsels of organen in het lichaam.
_____________________________________________________________________________________________________________________________
Eigenlijk is de operatie stap 1 want afhankelijk van wat ze daarin tegenkomen wordt de vervolgbehandeling in gezet. Stap voor stap is echt het motto en niet op de zaken vooruit gaan lopen.
Vervolgens mocht ik mijn bovenkleding voor de verandering weer eens uitdoen en zou ze met een echo gaan kijken of ze de tumor kon zien. Mijn tumor ligt namelijk nogal verborgen en is niet voelbaar. Ik moet zeggen ze deed echt haar best maar helaas zag ze de tumor niet en dat betekent dat er een bronplaatsing gedaan moet worden.
________________________________________________________________________________________________________________
Ze noemen dat lokalisatie van de tumor. Dit wordt gedaan met behulp van een jodiumbron. Een jodiumbron is een staafje van 4 millimeter dat een lage dosis straling afgeeft. Dit staafje wordt in het tumorgebied geplaatst. Dit is niet gevaarlijk voor mijzelf of mijn omgeving.
_____________________________________________________________________________________________________________________________
Nadat ik mij aangekleed had vroeg ze of wij nog vragen hadden en of het helder was. We hadden voor nu geen vragen. We mochten vervolgens meelopen met de doktersassistente echter was er geen kamer vrij dus mochten we weer plaats nemen in de wachtkamer. Ondertussen was deze weer gevuld met andere mensen. Ik blijf me verbazen over het komen en gaan van dames en heren op deze afdeling. Later las ik op de site dat er jaarlijks zo’n 1700 vrouwen op de kliniek komen vanwege een afwijking in hun borst. Maar goed na vijf minuten mochten we meelopen en nam de doktersassistente de info die ze voor ons had door met ons.
Het waren folders over de opname in Isala, het preoperatief onderzoek, informatie over de mamapolikliniek, info over de operatieplanning en een folder over wel of niet reanimeren. Tevens kreeg ik een afsprakenkaart waar de eerste afspraak al op stond. 17 december bronplaatsing.
Hierna mochten we weer plaats nemen in de wachtkamer. Echter binnen 5 minuten kwam de regieverpleegkundige ons roepen. Zij nam ons mee naar een kamer achter in de gang. Zij vertelde dat zij het hele proces ons begeleidt en dat als ik vragen heb bij haar altijd terecht kan. Wat fijn om te weten!
Ze liet ons het informatieboek zien en nam nog even wat informatie door die ze had gelezen in mijn dossier. Daarnaast vertelde ze dat ik diverse telefoontjes ga krijgen t.a.v. het preoperatieve onderzoek. Dit zijn telefoontjes van de apothekersassistent, de anesthesioloog en de verpleegkundige. Ik hoef me niet te vervelen dacht ik bij mijzelf.
Met een vol hoofd verlieten we uiteindelijk rond de klok van 3 uur het ziekenhuis. Nog geen uur geleden wisten we niks en nu hadden we een berg aan nieuwe informatie gekregen en borstkanker erbij. Ik voelde mij nog steeds verdoofd en gelukkig begreep manlief dit. Je krijgt ook zoveel info en je hebt nauwelijks tijd om je emoties daar ergens in die stroom van info een plek te geven. Zwijgend liepen we door de gangen richting uitgang. Zouden ze het zien aan mij? schoot er door mij heen. Geen idee maar ik voelde mij wel anders kan ik je zeggen.
De buitenlucht deed ons even goed, kort wat tranen maar snel weer over naar de orde van de dag.
Reactie plaatsen
Reacties
Lieve Daan, wat ontzettend heftig dit weer voor je. Ik weet wat je doormaakt, ging 16 jaar geleden door hetzelfde heen. Ook hormoon gevoelig, bij mij wel een borstamputatie en later een reconstructie. Chemotherapie, een pruik 5 jaar lang hormoontherapie. Ben er allemaal doorheen gegaan dag voor dag, week voor week, maand voor maand en jaar voor jaar. Ik wens je heel veel kracht en liefde toe. Je bent een sterke vrouw, ook jij komt hier doorheen. Heel veel sterkte 😘
Van A tot Z je blogspot gelezen. Wat een achtbaan ben je in beland de afgelopen weken. Verschrikkelijk. Wat je zegt, stap voor stap. Heel veel sterkte hoor in alles wat op je afkomt en hoe je ook hier weer een weg in moet vinden.
Liefs