Een week later.......

Vorige week om dit tijdstip waren we thuis en vertelde we onze jongste zoon dat ik borstkanker heb. Een boodschap die je absoluut niet aan je kinderen wilt vertellen; echt alles behalve dat! Je hebt zelf net te horen gekregen dat je borstkanker heb en amper de tijd gehad om het te laten landen. Uiteraard hadden we het later kunnen vertellen maar we liepen al een aantal weken rond met spanning in ons lijf die echt wel voelbaar was in ons huis.        

Nu een week later ben ik moe ontzettend moe. Mijn lijf roept even dat ik het rustig aan moet doen. Alle informatie die op ons af komt, maakt dat ik behoorlijk overprikkeld bent en de zogenaamde file weer aan het ontstaan is in mijn hoofd. Het heeft echt tijd nodig om alles te doen verwerken echter voordat ik het weet staat het volgende weer klaar.                     

Vandaag belde de apothekersassistente om de medicatielijst met mij door te nemen. Ik had me goed voorbereidt en afgelopen vrijdag, toen ik de rest medicatie van hormoontherapie voor de overgang inleverde, een recente medicatie-uitdraai gevraagd. Daarnaast had ik mijn supplementen (vitamine d en magnesium 2 soorten) ook keurig bij de hand. Redelijk vlot doorliepen we de lijst echter mijn pufjes stonden er niet op en had ik zelf ook niet gepakt. Dus nog snel deze erbij gezocht en nadat ze alles gecheckt had en genoteerd was het enige wat ik drie dagen voor de operatie moet laten staan de supplementen. De rest mag ik kennelijk gewoon blijven slikken. Na een klein kwartiertje waren we klaar.                                                                                                                                                                                                  Je zou denken dat stelt niks voor maar ik was daarna bek af. De focus op iets kost momenteel energie meer dan ik zou willen. Ik vind het ook zo’n gekke situatie momenteel. Ik heb borstkanker, maar voel niks, maar er zit wel iets wat er niet hoort en wat mij betreft ook zo snel mogelijk uit moet. Echter de datum voor dat laatste laat op zich wachten. Een centraal thema de laatste weken wachten maar daar morgen meer over.                                                                                                                                                                         

Voor nu doen we het rustig aan, doe ik een dutje als ik het nodig heb, lees en ik teken ik wat en probeer ik te snappen wat ik voel en wat er komen gaat.

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.