Vandaag ging ik samen met manlief naar het Zanderbos in Nunspeet voor mijn laatste rondje hardlopen dit jaar. Dinsdag krijg ik een bronplaatsing en ik verwacht niet dat ik dan woensdag kan hardlopen en vrijdag heb ik mijn borstsparende operatie. Sowieso is het dan even rustig aan doen. We gaan het zien wanneer ik de hardloopschoenen weer onder bindt.
Het was een zwaar en pittig rondje van 6 km. Sinds ik gestopt ben met de hormonen slikken tegen mijn overgangsklachten voel ik mij spieren weer wat meer in mijn bovenbenen en polsen. Gelukkig nog niet zo heftig als het geweest is. Maar goed de benen voelen toch wat zwaarder aan dan normaal en mogelijk heeft de spanning voor wat komen gaat daar ook mee te maken.
De eerste twee km gingen op zich wel lekker daarna was het een km lang afzien en gunde ik mijzelf een wandeling tussendoor om vervolgens daarna weer in draf verder te gaan. Ik moet je zeggen dat het grauwe saaie weer ook niet echt mee hielp vandaag. Geen zonnetje, geen blauwe lucht, gewoon niks van dat alles.
Het zorgde ervoor dat mijn hoofd weer volop overuren kon maken met de bekende riedeltjes. Toen Evy aangaf dat ik de 5 km volbracht had twijfelde ik even of ik mijn horloge ook stop zou zetten en de rest zou wandelen. Echter iets in mij zei “Kom op meid nog even de laatste km er achter aan plakken. Gewoon rennen dan ben je ook sneller klaar! En zo rende ik ook de laatste km uit en eerlijk is eerlijk ik was erg blij toen de parkeerplek in zicht was en ik wist dat ik bijna op klaar kon drukken.
Eenmaal in de auto zag ik dat ik deze keer gewoon 1 minuut en 19 seconden sneller was dan de vorige keer dat ik dit rondje liep en ik weet het gaat niet om de snelheid maar dit bezorgde toch wel een smile op mijn gezicht. Ik was heel FIER op mijzelf! En ik kijk uit naar de volgende keer dat ik weer op pad kan!
Reactie plaatsen
Reacties