Slapen gaat nog niet echt makkelijk. Op de rechter zij, de borst die geopereerd is, gaat het sowieso niet en als ik op de linkerzij gaat liggen dan werkt de zwaartekracht tegen. Voor afgelopen nacht twee kussens op elkaar zodat ik wat half zittend half liggend lig als je me begrijpt. Echter mijn rug en nek gingen protesteren vannacht. Aankomende nacht toch maar op de linker zij proberen met een hoop kussens dekens onder mijn rechterborst om de zwaartekracht tegen te houden. Eens kijken of dat wat is en sowieso vanmiddag ook maar een uurtje liggen.
Na een rustige opstart met koffie en mijn IPAD in bed, ben ik tegen 10 uur gaan douchen; althans iets wat daarop lijkt want echt douchen kun je het niet noemen. Na de operatie was dit de eerste keer dat het weer mocht. Niet te lang, niet te warm, geen sop bij de wond en alleen het water er een beetje langs laten lopen. Kortom niet te veel van alles. Dus voornamelijk het water over mijn rug en linker kant laten lopen wat heerlijk was. Voelt wel beter aan dan het gezwabber met een washand. Wel mijn haren even wat gewassen met de linkerhand want dat was echt wel nodig. Uitspoelen van het sop op zijn kop gedaan wat wat minder was maar goed de sop moest eruit.
Daarna voorzichtig afdrogen. De borst en onder de oksel en alles erom heen is nog dik en mooi gekleurd. Het voelt raar en nog pijnlijk aan. Dus de paracetamol slikken we nog wel even door. Vervolgens aankleden en opmaken. Na dit hele douche ritueel was ik bekaf; alsof ik flink gesport had. Ik voelde me ook wat licht in mijn hoofd en kon eigenlijk wel janken maar dat deden we niet. Beneden rustig ontbeten en daarna wat gehangen en gerommeld. Bezig geweest met naamkaartjes voor het kerstdiner, sinaasappel schijfjes drogen in de oven, hangen op de bank, schrijven en verven. Eigenlijk van alles wat en soms alles tegelijk omdat ik dan vergeet waar ik mee bezig was.
Echt stil zitten lukken me niet. De huisarts belde ook nog vandaag om te horen hoe het was na mijn operatie. De eerste keer eigenlijk dat hij belt nadat bekent is dat ik borstkanker heb. Erg attent en de zoveelste die benoemd dat het wel heel erg veel allemaal is. Ook in het ziekenhuis kreeg ik dit van een ieder te horen dat mijn dossier indrukwekkend is en het wel heel veel bij elkaar is. En ja dat is het ook. Met vlagen ben ik daar ook verdrietig over, dan weer boos en dan weer afgevlakt. Dan denk ik het is wat het is en we moeten er maar mee dealen en weer ergens de kracht vandaan halen om ook hier weer doorheen te komen.
Anderzijds weet ik dat ik ook echt wel boos en verdrietig mag zijn, mag schreeuwen en janken op die stomme kanker maar dat lukt me gewoon even niet wie weet komt dat nog en laat ik het toe. Voor nu zit ik in de overlevingsstand, even sterk zijn voor het gezin, voor mijn man, voor de familie en misschien kan ik me daarna overgeven aan mijn verdriet, mijn boosheid, mijn teleurstelling. Wie weet gaat me dit ooit nog lukken………. Wie weet gun ik mijzelf ooit dat moment.
Reactie plaatsen
Reacties
laat je gevoelens over je heen komen,. alles mag erzijn, je bent geopereerd he, dus doe rustig aan...sterkte Danielle