Kanker en Kerst

Vroeger keek ik altijd uit naar kerst. Het feest waarin we Zijn geboorte vieren, het samenzijn met anderen, het vieren van het licht en ja wij deden altijd cadeautjes met kerst i.p.v. met Sinterklaas. Mooie en warme herinneringen heb ik hieraan en aan het vieren met Kerst. Deze herinneringen neemt niemand mij meer af en die koester ik ook altijd in mijn hart.                                                                                                                   

Echter heb ik ook verdrietige herinneringen aan kerst. Zoals Kerstavond 2008. Manlief en ik zaten toen midden in een IVF traject. We hadden 2 ‘’vruchtjes’’ terug laten terug plaatsen en ik dacht echt dat het deze keer gelukt was. Ik had pijn aan mijn borsten en mijn lichaam voelde toch echt anders aan. Zou het dan nu echt zo zijn of beeldde ik mij weer alles in? Helaas werd ik op Kerstavond ongesteld en nog voel ik de pijn en het verdriet van toen.                                                                                                                                                                                                                        

Ik zie mijzelf nog zitten in de kerk, de volgende dag; de geboorte van Jezus vieren terwijl ik die avond daarvoor samen met manlief de zoveelste teleurstelling had moeten incasseren. Ik had willen gillen van boosheid en verdriet maar dat kon niet. We zaten daar in de kerk met onze mooi kleren aan te luisteren naar het Kerstverhaal; de Kerstboodschap en ik…… nee WIJ hadden intens verdriet.                                                                                                                                                                                                                                        Elk jaar komt deze herinnering terug en voorbij. Elk jaar sta ik daar even bij stil echter dit jaar krijgt Kerst een xtra lading erbij. Een die we ook nooit meer zullen vergeten; borstkanker.

En misschien denk je nu, je bent toch geopereerd de tumor is er toch uit? Mmmm ja dat hopen we dat de tumor eruit is echter blijft dat nog even vraag totdat we de uitslag binnen hebben en dan nog dan is de behandeling van mijn borstkanker nog niet klaar. Die gaat dan nog even door. Daarnaast zal de onzekerheid en angst blijven. Het vertrouwen in je lichaam is wel even weg. En vergeet daarbij niet de achtbaan van emoties waar je in korte tijd terecht gekomen ben……..                                                                                                                                 

De afgelopen 4 jaar heb ik geleerd dat er een leven voor en na mijn beroerte is en daar mag ik nu mijn borstkanker bij optellen. Ook hier zal een leven voor en na de borstkanker zijn. Echter heb ik ook in de loop van de jaren geleerd dat wij ook hierin weer onze weg zullen vinden. Wij zullen ook dit samen weer overwinnen links of rechts om. En ja het zal met de nodige bergen en dalen gaan, het zal niet makkelijk zijn, maar we komen er wel weer, ook deze keer weer. Echter hoop ik wel 1 ding en dat is dat het dan even klaar is voor ons. Wij hebben ons portie wel even gehad, vind ik. En ja ik weet dat het niet zo werkt maar toch wil ik het even kwijt.                                                                                                                                                                                                  

Kerst vieren doen we dan ook dit jaar gewoon weer en deze keer met allen die ons lief zijn door samen te zijn, te kletsen, te lachen, te huilen, te eten en te vertrouwen dat het ook deze keer weer goed komt.                                                                                                                                                                                                          Ik heb de afgelopen jaren geleerd dat er altijd lichtpuntjes zijn, hoe klein en minuscuul soms ook. Ik probeer ze elke dag weer te ontdekken en als ik ze vind te koesteren. En nee, het lukt mij echt niet altijd om deze lichtpuntjes te vinden. Wat ik ook geleerd heb, de afgelopen jaren, is dat het meer dan waard is om het leven te vieren. Ik besef mij maar al te goed dat het ook anders had kunnen aflopen. Ik doe mijn best om dankbaar te zijn voor wat ik heb en wat ik kan. Dankbaar te zijn voor de mensen om je heen, dankbaar te zijn dat ik mijn ogen die ochtend weer open mocht doen.                                                                                                                                                                                                                                                                Meer dan ooit weet ik dat niets maar dan ook niets in het leven voorspelbaar is en dat hebben wij zelf de afgelopen weken weer eens mogen ervaren. Mijn boodschap is dan ook voor jou “Vier het leven” wat je nu hebt ook al heb je pijn, verdriet, ben je moe, boos, terneergeslagen, etc. Elke dag is een dag die niemand maar dan ook echt niemand meer jou afneemt.                                                                                                                                 

Lieve mensen ik wens jullie, namens ons,  hele liefdevolle dagen toe en dat het licht van deze dagen jouw hart mogen verwarmen en aanraken.