Ik had mij het nog zo voorgenomen het deze keer anders te doen. Niet mezelf wegcijferen niet mijzelf op de tweede plek niet mijn emoties verstoppen, nee deze keer mocht het er allemaal zijn en helaas het is me weer niet gelukt☹ Ondanks dat ik zo hard mijn best deed om alles te laten zijn wat er is, lukte het me vandaag niet, deze keer niet. Ik voelde de tranen komen, de boosheid het verdriet, de teleurstelling maar in plaats van het er allemaal te laten zijn duwde ik het keihard weg. Weg naar de achtergrond, heel ver weg bij mijzelf vandaan.
En nee dit was echt niet 1x die dag; het gebeurde meerdere keren die dag. Bek af was ik uiteindelijk en mijn lichaam deed overal pijn maar ik…….. ik negeerde mijn gevoel, mijn roep van mijn lichaam, mijn prikkende tranen, mijn boosheid, mijn teleurstelling totaal en ik hield mij groot. En terwijl ik dit van mij af schrijf vraag ik mij af voor wie houdt ik mij groot ik heb geen idee?! Nou ja, geen idee eigenlijk heb ik dat wel. Ik doe het voor de buitenwereld, voor anderen want die roepen; kom op schouders er onder en gaan, er zijn ergere dingen op de wereld, omarm het, positief zijn, nog 5 bestralingen en dan ben je klaar, etc.
Grrrrrr ik ben er soms zo klaar mee! Klaar met dat de ander weet hoe ik mij moet voelen. Ik wil voelen, ik wil janken, ik wil schreeuwen ik wil teleurgesteld zijn als ik dat ben en blij zijn als ik dat wil en niet omdat het moet!
Reactie plaatsen
Reacties