Er zijn momenten die in je geheugen gegrift zijn en die je nooit meer vergeet. Het gevoel van dat ene moment kun je nog exact terughalen. Soms weet je nog exact wat je aan had, wat je aan het doen was en hoe het rook. Ik heb meerdere van dit momenten echter is er 1 moment van de laatste tijd die er nu wel uitspring. Het is het moment dat de huisarts mij belde en vertelde dat er iets te zien was op mijn mammografie wat verder onderzocht moest worden.
Elke vezel in mijn lijf reageerde op deze boodschap. Ik was in opperste staat van alertheid en had meteen het gevoel dit is foute boel ondanks dat ik niet meer wist dan dat er wat te zien was wat verder onderzocht moest worden! Al mijn alarmbellen gingen af en ik hoorde haarscherp hoe de huisarts mij sterkte toewenste en benoemde dat het allemaal al pittig genoeg was geweest voor mij. Dit zei ze toch niet voor niks??
Dit telefoontje maakte dat ik vanaf dat moment niet meer hetzelfde keek naar mijn rechterborst. er zat immers daar iets in wat er niet hoorde te zitten. En wat dat was dat wisten we toen nog niet maar zo'n 2 weken later was het duidelijk dat het borstkanker was.
Het leek wel hoe verder ik in de tijd kwam, hoe meer afstand ik van mijn rechterborst deed. Mijn rechterborst werd steeds minder onderdeel van mijzelf. Soms leek, lijkt het wel alsof het over iets gaat wat niet van mij is! Iets wat in ieder geval geen onderdeel is van mij!
Hoe vaker ik de afgelopen maanden mijn bovenkleding moest uittrekken en anderen naar mijn borsten keken, eraan voelde, het goed legde, hoe meer en meer afstand ik ervan deed. Het voelde niet meer aan als mijn borst, als iets wat bij mij hoorde. Dit was geen onderdeel van mij!
Ook nu, nadat de behandeling klaar zijn in het ziekenhuis, voelt mijn borst nog steeds niet als onderdeel van mij. Ik heb continue het gevoel dat mijn borst een meloen is die ik mee zeul en ook onder mijn arm heb ik idee dat daar een halve meloen zit. Door de oedeemtherapie wordt dit gevoel wel iets minder maar er gaat geen dag voorbij zonder pijn, steek, jeuk of irritatie. Mijn rechterborst is continue aanwezig. Ook door het nog geen gevoel hebben onder mijn oksel en de oedeemtherapie (hoe fijn die ook is) lukt het mij nog niet om mijn rechterborst als mijn rechter borst te zien. Het voelt gewoon niet als een onderdeel van mij terwijl het daar wel zit.
Nog steeds als ik onder de douche sta kijk ik er naar met hetzelfde gevoel als na het bewust telefoontje. Ik weet dat het ooit weer als een onderdeel gaat voelen van mij echter heeft dat tijd nodig maar vooral ook veel liefde denk ik. De tijd is er dus dat ik maar ook manlief die mag gaan geven aan mijn rechterborst.
Onder de douche poets ik nu elke dag mijn borst voorzichtig (te hard doet namelijk nog pijn) en liefkoos en complimenteer ik mijn rechterborst voor alles wat het heeft doorstaan. Uit de douche smeer ik het litteken en de borst liefdevol in en dek ik hem steunend toe. Ik weet zeker dat de dag gaat komen dat mijn rechterborst weer van MIJ is en weet je die dag zal ik dan ook uitgebreid gaan vieren!
Reactie plaatsen
Reacties
Ik voel dat ook zo en ik durf straks niet naar het litteken krijgen dat nog ingepakt zit.