Lieve kleine Daan

Lieve kleine Daan

Vorige week had ik een Innerlijk Kind Live sessie. Heel spannend vond ik het echter voelde ik aan alle kanten dat ik deze kans met beide handen moest aangrijpen. Dit kwam niet voor niks op mijn pad! Ik schreef mij in en met lichte spanning checkte ik woensdagochtend in. Ik kan je zeggen die spanning was echt niet nodig. Wiesje zorgt vanaf het begin voor een fijne en veilige omgeving waar je echt jezelf kan zijn!

Wat de sessie betreft in 1 zin; ik vond het een hele fijne waardevolle sessie waarin ik mijn Innerlijk Kind mocht ontmoeten en mocht leren. Het heeft mij al fijne eerste inzichten gegeven. Naast het schrijven van een brief aan jezelf als kind vanuit volwassenperspectief leerde we ook hoe je contact maakt met je Innerlijk Kind en wat we wel en niet moeten doen tijdens de ontmoeting met ons Innerlijk Kind. 

De ontmoeting met mijn Innerlijk Kind was echt bijzonder. In eerste instantie dacht ik veel te veel na en was ik bang dat er geen ontmoeting zou zijn. Wat dan? En hoe ontmoet ik haar? Heel veel vragen vlogen door mijn hoofd. Kortom het was best spannend maar door de rustige stem van Wiesje en de ademhalingsoefening voelde ik mij al vrij snel ontspannen en stond ik voor dat ik het door had in een slaapkamer.

"En daar zat ze dan; kleine lieve Daan, 8 jaar, op dat grote rode hemelbed in haar slaapkamer met die schuine wand. In haar handen hield ze haar knuffel vast. Ik keek naar haar en zij hield haar ogen gericht op haar knuffel in haar hand.

Ik deed een stap naar voren en zei 'hallo'. Ik kreeg echter geen reactie terug. Ik gaf kleine Daan de ruimte en wachtte af en dacht na over wat ik nu zou gaan doen. 

Uiteindelijk besloot ik om heel rustig haar kant op te lopen en naast haar op bed te gaan zitten. Kleine Daan zei nog steeds niks tegen mij, maar keek mij wel even met een schuinhoofd snel aan. Ik ging zitten en in stilte zaten we zo een tijdje naast elkaar op bed. 

Uiteindelijk legde kleine Daan haar hand open neer op het bed naast mij en legde ik mijn hand in haar hand en zo hebben we een tijd met elkaar in stilte naast elkaar gezeten." 

Toen de sessie klaar was, deelde ik mijn ervaring. Ik had heel sterk het gevoel dat ik haar wilde knuffelen en wilde zeggen dat het oké is. "Je hoeft niks te zeggen het is oké zo!" Echter dit heb ik niet gedaan. Na deze bijzondere ontmoeting voelde ik mij heel erg moe en emotioneel en anderzijds had ik eigenlijk ook wel heel veel zin om terug te gaan. De behoefte van 'wanneer mag ik weer naar mijn Innerlijk Kind toe' was heel groot! Dat ik terug ga dat is 1 ding wat zeker is. Er is nog veel te helen! Wat mij tot slot opviel was de rust en de stilte die er was tussen haar en mij en dat die er ook mocht zijn en kon zijn. Het was oké zo. En dat was heel erg fijn!

De ontmoeting voelde heel liefdevol aan. Het was mooi om te ervaren hoe het Innerlijk Kind met mij contact zocht door haar hand uit te reiken naar mij. Het is wel een mooi teken dat mijn Innerlijke Kind dit deed. Of zoals Wiesje zei het is heel hartverwarmend echt liefdevol!  Denk jij nu na het lezen van mijn ervaring dit wil ik ook. Doen zou ik zeggen, ook bij twijfel gewoon doen het is echt waardevol!