Dinsdag 26 november; na een redelijke nacht begin ik aan dag zoveel in afwachting van wat komen gaat. Pffff nog 6 hele dagen en een halve dag voordat ik wat weet. Ik vraag me af hoe ik deze door ga komen.
Ik start rustig op en was mijzelf met een washand bij de wasbak want douchen mag nog niet ivm het wondje dat droog moet blijven. Bij het ontbijt google ik er weer op los en scroll ik wat doelloos op instagram. Ik kom vervolgens bij een filmpje dat gaat over bij je gevoel komen. Het komen uit een freeze/flight stand, het gevoel er laten zijn. En dan zijn ze daar opeens als ik de ruimte geef. De langverwachte tranen; tranen van verdriet, tranen van spanning, tranen van onzekerheid, tranen van ………. Ik laat ze even lekker stromen. Het is oké en het er mag er zijn. Even dan he want na een tijdje pak ik de draad weer op en maak ik het boodschappenlijstje voor die dag. Vanavond eten mijn ouders mee en zoonlief wilde oma’s spaghetti recept eten.
Na de lunch en wandeling met Joep besluit ik de spaghetti saus vast te maken. Het is veel snijwerk dus dat kan maar vast gedaan zijn en als de saus klaar is hoef ik vanavond alleen de spaghetti te koken. Scheelt weer wat energie zo.
De middag werk ik aan mijn website en voordat ik het weet zijn mijn ouders er. Het liefst was ik ze jankend in hun armen gestort maar goed onze jongste kwam bijna thuis dus dat was niet handig. We hebben het er kort over gehad. En toen de jongste thuis kwam snel op een ander onderwerp overgegaan.
De avond bracht ik met mijn moeder door in de Bovenkerk in Kampen. Daar gaf Sela een kerstconcert. We hebben beide genoten van de mooie liederen, het meezingen en de sfeer die er hing. Moe maar voldaan kroop ik die avond mijn bed in.
Reactie plaatsen
Reacties