Toch nog een tatoeage

Keurig op tijd vertrokken we na de lunch richting Zwolle; de bekende rit. We hadden maandag een parkeerpasje gekregen en konden dus gratis parkeren op de parkeerplek bij radiologie. Eenmaal binnen, na een toiletstop, mijzelf gemeld aan de balie. We mochten doorlopen naar wachtruimte 92. We liepen door een lange gang en kwam aan het eind in de wachtruimte. Een prikkelrijke ruimte met veel puzzels, stoelen, tafels en boekjes. Er was ook nog een klusser bezig die mij tot overmaat van ramp nog flink liet schrikken.                                                                                                                                                                                                                                           Keurig op tijd werden we opgehaald door een jonge radiologe die de voorlichting ging geven. Samen liepen we naar binnen gingen zitten aan een tafel en met behulp van een powerpoint vertelde hij wat mij vandaag en tijdens de bestralingen te wachten stond. We kregen een fijne uitleg met foto’s erbij en konden ook onze vragen stellen. Het was een fijn en helder gesprek. Echt top dat ze zo de tijd nemen en je voorbereiden op wat komen gaat.     

Na het gesprek namen we weer plek in de eerste wachtruimte, tegenover de balie, en daar werd  ik rond 10 over 2 opgehaald door een andere radiologe. Helaas mocht manlief deze keer niet mee. Toch jammer dat je dan weer alleen ligt en manlief niet in de buurt is. Zou dat toch graag anders willen zien. Het voelde nu dat de radiologe het zelf niet zo prettig vinden als hij mee zou gaan. En vorige keer werd ook al ingevuld, bij het afnemen bij het biopt, dat ze mannen meestal buiten laten omdat ze vaak flauw vallen bij het zien van de naald. Maar goed daar zou een ander protocol op moeten vind ik.                                                                                                                                                                                                                                        Samen met de radiologe liepen we de ruimte in waar de tafel stond en de ct scan. Ze legde kort uit wat er ging gebeuren en ik vertelde dat ik op zag tegen de ct scan en claustrofobisch ben. Ze stelde voor om straks droog te oefenen zodat ik weet wat mij te wachten stond. Dat vond ik wel een goed plan. Ik zorgde voor de zoveelste keer in dit traject er weer voor dat mijn bovenlijf ontbloot was, deed mijn horloge af (ring lag al thuis want was bang dat ik die zou vergeten als ik die af zou moeten doen) en liep de ruimte weer in. Ik mocht op de zo niet comfortabele harde tafel plaats nemen.                                                                                                                                                                                                                                                              Mijn hoofd mocht ik een donut leggen en mijn armen boven mijn hoofd in steunen. Daarna stelde ze het kussen tegen mijn kont en onder mijn knie af. Vervolgens vroegen ze of ik oké lag. Het trok wat in mijn rechter arm onder de oksel dus dat werd nog een beetje bijgesteld. Toen ik comfortabel lag ging ik even proefdraaien in de ct scan. Eerst er even helemaal doorheen en toen halverwege. Oké ik dacht dat dat wel moest gaan lukken. We zullen het gaan zien.                                                                                                                                                           

Vervolgens kreeg ik een draadje om mijn borst heen. Kwamen er allerlei plakkers links en recht en nadat de laserlijnen goed stonden kon het aftekenen beginnen. Met een groene stift zette ze allerlei lijnen op mijn lichaam. Deze zouden vanzelf weg slijten de komende dagen en dat was prima. Toen de lijnen erop stonden was het moment aangebroken van de ct scan.                                                                                                                                                                                                 

Ik sloot mijn ogen en voelde de tafel naar achter gaan. Toen hij stil stond deed ik uiteraard mijn ogen open om te kijken hoe en wat. Maar ik sloot ze snel weer want ik zag dat apparaat boven mij. Brrrr hier word ik niet blij van. Ik sprak mijzelf streng toe en zei niet daaraan denken. Denk maar aan een strand, zee en blauwe lucht. Nou die was er even en toen kwam er toch een herrie. Net een vliegtuig waarvan de motor steeds harder gaat en je uiteindelijk gaat opstijgen. Uiteraard spiekte ik weer even door mijn ogen en deed ze vervolgens weer snel dicht. Ook maakte de tafel soms een schokkende beweging. Net alsof je in zo’n belevingsattractie zit waar alles om je heen maar ook waar je in zit beweegt. Ik vond het niet leuk dat kan ik je wel zeggen en met die herrie en schokken was mijn strand ook snel verdwenen. Ik besloot maar weer te gaan tellen, heel langzaam en de getallen te visualiseren. Ik wist niet tot hoeveel ik moest tellen want had geen idee hoe lang ik in dat apparaat moest liggen. De tel raakte ik tussendoor ook nog eens kwijt dus moest ik weer opnieuw starten. En toen opeens was het weer voorbij. Ze raakte mij aan en zij het is klaar. Ik schrok ervan maar wat een opluchting het is KLAAR!                                                                                                                                                                                                   

Ik moest nog wel even blijven liggen voor de tatoeagepuntjes. Nadat alle plakkers en het draadje verwijderd waren werden er 5 puntjes gezet. Ja ik had helaas geen keuze het werden 5 puntjes. Geen hartjes, geen teksten en of namen helaas. Opvallend was dat de ene gevoeliger was bij het zetten dan de andere. Vanavond maar eens kijken of ik ze überhaupt kan zien. En toen zat het er gelukkig op. Pfff wat een opluchting was dat zeg en wat voelde ik mij 10 kg (spanning) lichter.  De eerste bestraling start volgende week woensdag (22 januari) en de laatste is 28 januari. Tussendoor nog een afspraak met de radiotherapeut en doktersassistent. Nu op naar vrijdag; de afspraak met de oncoloog voor de hormoontherapie.