Wat mijn hardlooptraining mij vertelde

En nu vraag je je natuurlijk af wat mijn struggle is. Dat zal ik je vertellen; het gaat over ziek zijn, niet werken en leuke dingen doen. Want tsja is het oké om als je ziek bent leuke dingen te ondernemen? Mag je als je (langdurig) ziek bent iets anders doen dan alleen ziek zijn en thuis zitten? Ik denk dat vele deze struggle herkennen en met mij mee worstelen of heb ik het dan helemaal verkeerd en ben ik de enige die met deze vraag aan het worstelen is? Ik lees graag hoe jij er naar kijkt.

Ik merk in ieder geval aan alle kanten dat voor de buitenwereld de kanker periode over is en de vraag er regelmatig is waarom ben je nog niet aan het werk? Soms zeggen ze het en andere zie ik het denken; “je doet toch ook allerlei andere activiteiten? Je hebt zelfs de 5 km gerend?”

Het eerste wat ik als leidinggevende zei tegen medewerkers, die thuis zaten met bijvoorbeeld burn out klachten, was, ga ook vooral leuke dingen doen. Sluit jezelf niet op in huis. Je hebt die leuke dingen nodig om uiteindelijk te herstellen. Ga er echt op uit! En dit klinkt allemaal veel simpeler dan het is. Want neem van mij aan dat ziek zijn hard werken is! Wat ik ook weet is dat de tijd die je iemand geeft helend kan werken en dat iemand meer gebaat is bij een zorgvuldig proces en tijd dan snel weer aan het werk gaan. Maar goed terug naar……

Een zichtbare ziekte en/of kanker in mijn situatie maakt dat het makkelijker is voor de ander om qua ziekte daarmee om te gaan maar op het moment dat jouw ziekte onzichtbaar is (zoals bij mij mijn NAH door mijn beroerte) en bijvoorbeeld nu de behandeling voor mijn borstkanker voorbij is (en voor het gemak vergeet men dan even dat ik nog een nabehandeling heb) dan word het lastiger. Voor de buitenwereld is het proces van ziek zijn voorbij zodra de behandeling in het ziekenhuis eindigt echter voor jou begint het pas. 

Want vanaf het moment dat je hoorde dat er mogelijk iets aan de hand was tm de laatste behandeling stond jouw lijf sowieso in overlevingsstand. Je bent in die periode alleen maar bezig geweest met overleven. Na de behandeling is het niet zo dat jouw lichaam daar zo in 1x uitstapt dat duurt echt even.

Ik heb dat zelf ondervonden. Ik zat maar te wachten op het volgende telefoontje, de volgend afspraak, de volgende behandeling. Het duurde echt even voordat dit op gejaagde gevoel weg was en mijn lijf wat rustiger aanvoelde. Vergeet daarbij niet de impact van de gehele behandeling en het besef wat is mij overkomen allemaal? Toen ik enigszins wat rust ervaarde en weer wat zin kreeg om dingen te doen (jep je leest het goed zin kreeg, daarvoor deed ik de dingen omdat ik wist dat het goed zou zijn voor mij) kwam reïntegreren om de hoek zetten. 

En weet je toen ik het hierover had met de bedrijfsarts zag ik daar ook wel wat mogelijkheden voor. Daarnaast speelt ook zeker mee dat mijn 1e jaar ziek zijn in beeld komt en dat betekent dat ik nog maar 70% van mijn salaris ga krijgen. Dit scheelt bijna 1000 euro per maand en ik kan je zeggen dat is veel geld. Ik voel mij hier heel schuldig over tegenover mijn man en mijn kinderen. Dus tsja weer aan het werk gaan gaat ook echt daarover. Want nogmaals 1000 euro per maand minder is veel geld. Is geld waar we op vakantie van gingen, spaarde voor de kids hiervan en voor later. 

Maar goed laten we terug gaan naar mijn hardlooptraining want al deze gedachten over ziek zijn, leuke dingen doen en het rustpunt lieten mij inzien dat re-integreren keihard werken is en dan heb ik het niet alleen over het moment zelf van re-integreren maar ook alles wat daarom heen komt kijken. Al verder hardlopend besefte ik mij dat het rustpunt & de pluktuin mij inderdaad wat te vertellen had. Het is namelijk belangrijk om tussen al dat harde werken door mijn rust te pakken waarbij de pluktuin voor mij symbool staat als het moment van leuke ontspannende dingen doen zodat ik ook weer energie opdoet om te kunnen re-integreren.  Dus eigenlijk zijn die leuke dingen doen tijdens je ziek zijn een win win! Eens?!

Voor mij was deze hardlooptraining in ieder geval een wijze les en ik kan je vertellen dat naast dit rustpunt & pluktuin nog meer langs kwam. Echter daar schrijf ik een volgende keer over.

Tot slot leuke dingen doen terwijl je ziek bent, gaat niet over presteren. Het gaat wat mij betreft over de kern, over voelen dat je leeft, ook al doet je lijf/geest even niet mee zoals je wilt. Het zijn wat mij betreft de mini-oases in de woestijn van het hebben van NAH, kanker en vermoeidheid. En geloof me; ze maken echt het verschil!

Mijn boodschap voor jou en mijzelf: wees lief voor jezelf en vergeet niet; ook rusten is iets doen!